Na izlazu iz Bijeljine na trećem kilometru prema Pavlovića mostu nalazi se Etno selo „Stanišići“. Etno selo „Stanišići“, izvan sadašnjeg vremena i prostora, vraća nas precima i prirodi, i budi u nama divljenje prema jednostavnosti nekadašnjeg načina života.

Ovdje se odmaraju oči i duša, čovjek postaje plemenitiji ali i mudriji slušajući žuborenje potoka i rad vodenice.

Etno selo “Stanišići” osnovano je 2003. godine, zahvaljujući inspiraciji Borisa Stanišića. Više od nekoliko godina on je putovao po srpskim selima srednje Bosne u potrazi za starim kućama i predmetima koji će sačuvati predstavu o jednom vremenu i kulturi življenja sa kraja 19. i početka 20. vijeka.

Rezultat je autentično planinsko selo u sred semberijske ravnice.

Za dve godine otkupili smo i prenijeli desetak originalnih planinskih
kuća-brvnara. Povezali smo ih popločanim stazama, a centar sela ukrašavaju dva bistra jezera, sa labudovima.

Jezera su također imitacija onih kraj kojih sam se ja kao mali igrao, a bila su smještena pod samom planinom Zvijezdom. Ta planina se kao anđeo čuvar nadvijala nad Brgule i ostale dijelove vareške opštine.

Planinu nisam uspio prenijeti, ali selo, evo, jesam – počinje priču graditelj ovog „bosanskog sela“  Boris Stanišić.

U selu se danas izdvajaju dve celine:

Jedna prikazuje svetovni život i izgrađena je od drveta. Čine je drvene kuće – brvnare sa pokućstvom koje im je vekovima pripadalo. Kuće povezuju popločane kamene staze, a u centru sela su dva jezera.

Druga celina je duhovnog karaktera i predstavljena je srednjevjekovnom arhitekturom građenom u kamenu, koja je u stvari skup replika istorijskog i religijskog značaja.