Manastir Divša ili Đipša
Manastir Divša ili Đipša, kako se još naziva ovaj manastir, se nalazi na jugozapadnim obroncima Fruške Gore, na 5 km od manastira Kuveždin. Do njega se dolazi putem Ležimir – Vizić. gde postoji putokaz za skretanje levo ka manastiru. U prelepoj šumovitoj dolini ovaj manastir vekovima odoleva zubu vremena. 1990.godine proglašen je za Spomenik kulture od izuzetnog značaja Republike Srbije.
Kao i većina manastira na Fruškoj Gori, i manastir Divša je zadužbina despota Brankovića, odnosno Jovana Brankovića. Tačna godina nastanka se ne zna, ali se pretpostavlja se da je podignut krajem 15. i početkom 16.veka. Prvi pisani podaci o manastiru postoje u turskim spisima, o popisu imovine iz 1566.godine, na osnovu koga se zaključuje da se radilo o skromnijem manastiru.
Još jedan vašan zapis (koji je pisao austrijski car Josif I )o manastiru potiče iz 1706. godine, u kojem se manastir Divša navodi kao metoh manastira Kuveždina. U tom zavisnom položaju manastir Divša će nastaviti da deluje tokom naredna dva veka, a tek 1923. godine će biti proglašen za samostalni manastir. Zanimljiv je i podatak da je 1744. godine patrijarh Arsenije Jovanović-Šakabenta je hteo da manastire Kuveždin i Divšu ustupi Hilandarskom manastiru, s obzirom da su svetogorski monasi često posećivali ovo mesto, ali to toga nije došlo.
Manastirska crkva posvećena sv. Nikoli, gradjena je od kamena i cigle, krstoobraznog oblika. 1744.godine stara crkva je obnovljena i to ktitorstvom Petra Jovanovića iz Novog Sada. Konaci su sagradjeni tokom 18.veka, a zvonik sa kapelom je zidan od 1762-1766.godine. Veliku zaslugu u obnovi manastira ima i monah Matej, zahvaljujući kome je podignuta priprata sa zvonikom nad kojim je formirana kapela posvećena Pokrovu sv.Bogorodice. 1751.godine radjen je i ikonostas koga je oslikao Teodor Stefanović Valjevac, i spada u možda prvi slikarski rad u srpskom slikarstvu koji je urađen u duhu ranog baroka. Taj prvobitn ikonostas danas ne postoji, a 11 prazničnih ikona čuvaju se u Galeriji umetnosti u Sremskoj Mitrovici, a 12 ikona sa likovima apostola čuvaju se u kapeli manastira Kuveždin.
U II svetskom ratu, kao i većina Fruškogorskih manastira, i manastir Divša nije ostao netaknut. Ustaše su srušile crkvu manastira Divše a zgrade manastira teško oštetili. Posle rata je dugo stajao nenaseljen, i tek 1980. godine ga ponovo naseljavaju monahinje.
Manastir je danas aktivan, ženski, o njemu brinu monahinje, a čine ga crkva sv. Nikole i spratni konak severno od nje. Slava manastira je Prenos moštiju Svetog oca Nikolaja – 22. (9.) maj.