Manastir Jazak je najmlađi od svih Fruškogorskih manastira, s obzirom da je gradjen od 1736. do 1758. godine.
Dva kilometra severno od manastira nalaze se ostaci urušenog Starog Manastira Jazak, koji je, po predanju, osnovao despot Jovan Branković (1499-1502) krajem 15. veka. Bio je posvećen Vavedenju Presvete Bogorodice. 1705. godine monah Hristofor doneo mošti svetog cara Uroša, poslednjeg srpskog vladara iz dinastije Nemanjića, iz manastira Sudikove kod Nerodimlja, a 1741. mošti će biti premeštene u novoizgradjeno manastirsko zdanje.
Tokom Drugog svetskog rata, 1942.g, mošti cara Uroša su prenete u Beograd zajedno sa moštima kneza Lazara i sv. Stefana Štiljanovića, a iz beogradske Saborne crkve mošti cara Uroša, su vraćene u Jazak 22. septembra 2001.
Godine 1736. doneta je odluka o izgradnji nove crkve u baroknom stilu, i sav iventar iz starog manastira je prenet u novu crkvu. Novi manastir je osveštan 1758.godine, i to od strane tadašnjeg mitropolita, Pavla Nenadovića. Stari Jazak, kao ženski manastir, 1774. godine biva ukinut uredbom Marije Terezije, a kasnije biva i srušen.
Danas, manastirski kompleks se sastoji iz crkve sa zvonikom i konacima koji sa okružuju crkvu sa tri strane, a na četvrtoj strani se pruža visoki zaštitni zid. U manastirski kompleks uvodi prolaz kroz koji se ulazi u travnato dvorište koje je veoma lepo uredjeno, sa mnoštvom brižljivo gajenog cveća koji čine ovaj manastir posebnim. U sredini dvorišta je crkva sa zvonikom, koja je zidana naizmeničnom upotrebom crvene cigle i belog kamena. Uz crkvu se naslanja trospratni monumentalni barokni zvonik izgradjen 1803.g.
U unutrašnjosti crkve preovladava ikonostas koji ima ukupno 58 ikona, a izradio ga je, u baroknom stilu, čuveni slikar Dimitrije Bačević 1769. godine, uz pomoć svojih ucenika Teodora Kračuna i Dimitrija Popovića. Veliki pozlaćeni krst nalazi se na vrhu ikonostasa . U crkvi se nalaze i tri trona ukrašena ikonama: tron Cara Uroša (ispred koga se nalazi kivot sa njegovim moštima), Bogorodičin i arhijerejski tron sa ikonom svetog Nikole. Oslikavanje zidova je rađeno u dva perioda, 1761.godine i 1892-99.godine, a najveći radovi na manastirskom kompleksu radjeni su u periodu 1926-1930.godine.
