Istorija manastira
Manastir je osnovao knez Lazar, kao svoj mauzolej, a gradjen je u periodu od 1375. do 1381. godine.
Manastirska crkva je posvećena Svetom Spasu – Vaznesenju Gospodnjem a ograđena je čvrstim odbrambenim zidom sa sedam kula, od kojih danas postoje samo tri.
O izgradnji manastira svedoči povelja koju je knez Lazar doneo, a u kojoj se navodi da je knez svojoj zadužbini darovao 146 sela, 2 zaseoka i tri crkve-metoha.
Knez Lazar Hrebeljanović je u doba podizanja manastira vladao tadašnjom Srbijom, s obzirom da Stefan Uroš, sin cara Dušana, i njegov jedini naslednik, nije imao svoje dece.
Tako je posle njegove smrti, vlast pripala knezu Lazaru, koji je prestonicu prebacio u svoj Kruševac.
Jedan od omiljenih vladara, knez Lazar je predvodeći srpsku vojsku, hrabro izgubio život u Kosovskom boju 1389.godine.
Posle pogibije, knez je sahranjen u Prištini, u crkvi Voznesenja, a tek dve godine kasnije, njegove mošti prebačene su u Ravanicu. Ovde su njegove mošti kanonizovane i knez je proglašen svecem.
Upravo zbog svog zadužbinara, manastir je imao veliki ugled u to vreme, ali je takodje bio i pod stalnim napadima Turske vojske.
Najveće stradanje i pljačkanje, manastir je pretrpeo tokom velike seobe Srba 1690.godine.
Tada su, pod napadom Turaka, monasi uspeli da mošti kneza Lazara prenesu u Sent -Andreju, a odatle, sedam godina kasnije, u tada napušteni manastir Vrdnik na Fruškoj Gori, koji od tada nosi naziv Ravanica.
Punih 250 godina mošti kneza Lazara boravile su na Fruškoj Gori, a tek 1942. godine, za vreme II svetskog rata, prenete su u Sabornu crkvu u Beogradu. Konačno, 6. septembra 1989. godine posmrtni ostaci kneza Lazara se vraćaju u svoju zadužbinu.
